|
|
Α. ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ Ή ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ Ή ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΗ επιλογή της ομοσπονδίας σαν μορφής κρατικής διάρθρωσης της Κύπρου δεν ήταν μια αυθαίρετη στιγμιαία επιλογή του τότε προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ήταν ο αναγκαίος συμβιβασμός μέσα από τον οποίο θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες του πραξικοπήματος και της εισβολής, αποκαθιστώντας την εμπιστοσύνη ανάμεσα στις δυο κοινότητες της Κύπρου και συμβάλλοντας έτσι στην αποτροπή της διχοτόμησης. Όσοι εναντιώνονται στη λύση της ομοσπονδίας προτάσσουν ως εναλλακτικές επιλογές το ενιαίο κράτος ή την ένωση με την Ελλάδα. Προτείνουν δηλαδή μια πολιτική επιλογή η οποία συνέβαλε στην προ του 1974 περίοδο στο να οδηγηθεί η Κύπρος στη σημερινή τραγική κατάσταση. Μια επιλογή η οποία σε τελική ανάλυση δικαιώνει τη θέση της Άγκυρας και του Ντενκτάς περί του αδυνάτου της συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ και παραπέμπει σε διπλοενωτικές-διχοτομικές λύσεις. Μια επιλογή με την οποία ως Προοδευτική διαφωνούμε κάθετα. Μπροστά στο δίλημμα ομοσπονδία ή διχοτόμηση για μας, μια είναι η επιλογή. Η ομοσπονδία αποτελεί μέσα στις σημερινές συνθήκες τη μοναδική επιλογή που μπορεί να επανενώσει την πατρίδα μας, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη μεταξύ Ε/κ και Τ/κ και να συμβάλει στην απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων. Β. ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΟΡΥΦΗΣΌσοι εναντιώνονται στην Ομοσπονδία ζητούν ταυτόχρονα και την καταγγελία των συμφωνιών κορυφής που υπέγραψαν ο Μακάριος και ο Κυπριανού το 1977 και 1979 αντίστοιχα. Δικαιολογώντας την άποψη τους αυτή ισχυρίζονται ότι θα βρεθούμε σε πλεονεκτικότερη θέση από αυτή που βρισκόμαστε σήμερα. Έτσι έχουν όμως τα πράγματα; Είναι όμως οι συμφωνίες αυτές που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο; Αν μέχρι σήμερα δεν κατορθώσαμε να λύσουμε το Κυπριακό, αυτό δεν οφείλεται στο λανθασμένο της ομοσπονδιακής επιλογής, αλλά κύρια στην Τουρκική αδιαλλαξία που δυστυχώς ενισχύεται από δυνάμεις που πρωταγωνιστούν στη διεθνή πολιτική σκηνή. Τα τελευταία χρόνια οικοδομήσαμε όλες τις προσπάθειες για να λυθεί το κυπριακό στη βάση των συμφωνιών και των αποφάσεων του ΟΗΕ για την Κύπρο. Αν μετά από τόσα χρόνια έρθουμε και αναιρέσουμε τα όσα μέχρι σήμερα υποστηρίζουμε θα προσφέρουμε ανεκτίμητο δώρο στην Τουρκία και θα απολέσουμε την αξιοπιστία μας διεθνώς. Η εγκατάλειψη των συμφωνιών κορυφής δεν θα οδηγήσει σε μια δημοκρατική και δίκαιη λύση του κυπριακού, αλλά θα δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία και όσους την υποστηρίζουν να επιβάλουν την λύση της αρεσκείας τους. Όσοι εναντιώνονται στην Ομοσπονδία παρουσιάζουν τη λύση ως διχοτομική προσδίδοντας της χαρακτηριστικά που της προσδίδει και ο Ντενκτάς και τα οποία τη μετατρέπουν σε συνομοσπονδία. Παραδείγματα ομοσπονδιακών κρατών υπάρχουν πάμπολλα στον κόσμο (Ελβετία, Γερμανία, ΗΠΑ) και ασφαλώς η δική μας φιλοσοφία για το περιεχόμενο της ομοσπονδιακής λύσης βρίσκεται σε κάθετη ρήξη με τις διχοτομικές θέσεις του Ντενκτάς και όσων τις επικαλούνται για να ασκούν μικροπολιτική. Η λύση πρέπει να προνοεί και να διασφαλίζει:
Θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων.
• |